Fluwelen tranen rollen over je wangen in een cascade die
de contouren van je prachtige lichaam accentueren als
de vlam van een geurkaars die sensueel danst op het ritme
van je hart en die de vuurtoren aanwakkert die me streelt
in mijn innerlijke stormen terwijl wolkenkrabbers beven
bij de streling van je fluwelen stem en het neonlicht
geen kans geeft in de desolate straten van desillusie.
Wanneer de schaduwen vallen staan we alleen in de naaktheid
van onze liefde, omdat ik altijd heb geweten dat binnen duizend
jaar terug ik terug verliefd op je zal worden, want jouw proeven is
de kosmos liefhebben in een eeuwig sacrament waarin jij
de zandloper hertogin bent die heerst over de onsterfelijkheid
van mijn wezen, ik zal terug op de letteroever de zon gadeslaan
die jouw toestemming zal vragen om neer te vleien in de
eeuwige literaire oceaan van gedoneerde pareltranen van
verliefden onder de eenzame brug van de laatste hoop.
In je ogen liggen de veilige havens waar ik de sloep van mijn
ziel laat aanmeren op de bank van de zuiverste gelofte, je
parfum is mijn trouwe reisgezel die me bijstaat in de huivering
van de lust die de tijd gevangenhoudt in de zandlopers van
onze opflakkerende dagen en louterende satijnen nachten.
van je houden is de prelude van het verhaal, je lichaam
is de ziel van het huis Amor, je blik is het sluitstuk van een halsketting
van kussen waarmee je mijn ziel balsemt voor de eindeloze reis
