Abysm

Abysm

Aan de abysm van mijn ziel, bodemloos als het verdriet van de wereld

sta jij te kijken naar de leegte die ook in je hart insloeg als een meteoor

die de hemel deed splijten tussen spijt en dankbaarheid van het moment.

Je raafzwarte haren slaan door de wind in je perfect gezicht in een poging

om de gebroken blik in je ogen te helen door de medicatie van de tijd.

 

Aan de andere zijde van de planeet beweeg ik me verder als een smaak

die nog aan je lippen hangt, een parfum die zich niet laat wegwassen

door de moessonregens van gisteren en vandaag, de leegte in mijn hart

pleisterde ik met de herinnering van je aanrakingen en de zilte smaak

van je tranen die op mijn naakte lichaam vielen de dag dat we afscheid namen.

 

Aan de abysm van het draaglijke leven we onze weg gescheiden door afstand

en tijd, omdat verkeerde beslissingen irreversibel zijn in de onmacht van een leven.

Gesust door de kennis dat je weet dat ik nog steeds ja naam inadem als mijn zuurstof

en dat jij in de tempel van je ziel weet dat we elkaar zullen weerzien ooit eens,

bewegen we ons op muziek die we transcenderend samen schreven met woorden

in twee verschillende talen, omdat we de kracht van onze herinnering verzegelden

met de puurheid der goden en het poëtisch geduld van de gevallen engelen.

Houden van is tijdloos.

 

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *