De Poriën Revolte

De Poriën Revolte

Door je lange afwezigheid revolteren mijn poriën met een kilte

die mijn hart omsingelt met ijskristallen die glinsteren zoals

de gloed in je ogen die de ziel herbergen van oude liefdes

uit de bergen van Hallasan en uit de tempels die wachten op het

uitverkoren moment van de eeuwige hereniging van de lotussen.

 

Mijn longen snakken nog altijd naar de geur van je satijnenhuid

die men gedachten blijft vervoeren als een veerboot naar een tijd

waar de elegantie van je lichaam mijn ego streelde in een dans

die de tijd der eeuwen had weten te omzeilen in een gevoel die

de captatie was van ons eigen universum met bamboegrenzen

en gevoelens die sterker leken dan de oerkrachten van de jungle

die nog in je leeft en die me nog steeds in mijn macht hebben.

 

De afwezigheid van je lach die voor mij de existentie van de wereld kon

verklaren en de kracht van je stem, laten een frappant teken na op mijn

ziel, litteken die toegroeide maar voor altijd anders aanvoelt in absentie

van je gezicht die me kon vervoeren naar de diepste schaduwen van

mezelf, de openbaring van je goddelijke verschijning laat me verweesd

achter op het exotische strand van mijn nakende levenseinde.

 

Mijn poriën doen pijn maar zijn desondanks dankbaar omdat hoop opkomt

In het oosten en ik niets anders kan geloven dat de lotus eens terug

volledig zal zijn, op het kosmische altaar van onze beschadigde gevoelens.

Mijn lichaam revolteert en verlangt koortsachtig naar je medicinale

aanraking en mijn geest wenst enkel en alleen nog te drinken van je tranen

tot de poriën revolte erin slaagt de dictatuur van de spijt te verdrijven

 

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *