Alexy

Alexy

De rivier beefde zachtjes in extase toen je stond te dansen op de oever,

je zwarte stiletto’s zweefden korrelig op het hete zilveren brandend zand

en je lichaam was de uitdaging die de oase was in de woestijn van mijn leven.

Je silhouet was een symfonisch orkest die mij dirigeerde naar de toppen van

geluk, waar het uitzicht op je persoon in je gouden-zwart pak adembenemend

was als de adelaar die zijn limiet bereikte aan de hemelpoorten van de zon.

 

De jungle reageerde met de tonen van je hartslag welke de jeugdigheid van

de hitte en de koelte van het water destilleerde tot een mistregen die onze

gezichten streelden in een watermist die ons prikkelde om onze ogen nog meer

te laten versmelten in de levensmagie van het uniekste en langste moment.

Je glimlach droeg de dag zoals het strand de miljoenen zandkorrels draagt die

garant stonden voor de mooie gedachten die elke seconde geboren werden

in je brein en die deze projecteerde in de onmetelijke schoonheid van je ogen.

 

De berg wierp een schaduw op onze lichamen om ons een koele mantel te

geven op onze schouders, die de naaktheid van onze gedachten subtiel

censureerden om te rijpen in onze fantasie en de vurige wensen die een voor

een vanaf je knalrode lippen doken naar de dieptes van onze exotische zielen.

Het moment werd gegrift met de pen van een poëet in onze harten en onze

herinnering omdat af en toe ook de ziel een selfie neemt van het opperste geluk.

 

Afbeelding: https://www.desktopnexus.com/ – rechtenvrij.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *