Angeni 12

Angeni 12

Twaalf knalrode kaarsen huiverden toen je de kamer binnenkwam

en hun vlammen bogen eerbiedig neer naar de grond, verlegen in

hun eigen passie, neerbuigend om de schoonheid die ze niet konden

evenaren zelfs in de muffe half duistere schaduwen van de beginnende avond.

De rillingen die over mijn huid kropen als water over een edelsteen

deden me opkijken naar de gloed in je blik die me een gevoel projecteerde

die keizers en koninginnen zochten in de schemer van de zandkleurige sfinx.

 

Twaalf zwarte rozen gooide het publiek naar je toe in een sikkelmaan

beweging, gracieus en berekend, net als je ogen die de omgeving

fileerden in een sensuele mix van ongebreidelde macht en liefde.

Je toga opende langzaam als de valbrug van de vesting die je was en

in de contouren van je lichaam herkende ik de glans die ik eens

zag in de vuurtorens van Alexandrië, het warmtegevoel was het

de heerlijke gloed wanneer mijn handpalm danste met een kaarsvlam.

 

Twaalf  bekers wijn vulden zich met de nectar der goden omdat je

préséance voldoende was om de maan op halt te zetten en de zon

te bevelen om mooie verhalen te schrijven over de oeverbanken

van onze harten en lichamen, jij was er en alles leek op zijn plaats

te vallen in de chaos van de eerste indruk en de voorbestemming

van twee mensen die in een bloedeed aan elkaar werden verbonden.

Twaalf jaar later ben je nog steeds mijn vorstin, majesteit der dromen.

 

 

 

 

 

Foto: Pixabay – rechtenvrij.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *