Audrey

Audrey

Terwijl mijn ziel zich probeerde te camoufleren achter de

jadeglans van je prachtige pupillen die als koningsarenden

de omgeving observeerden met de stoffige geur van

verschroeide aarde in de verkrachte achtergrond, keek je

me aan in de uitdaging van onze tijd, terwijl elke dag

de morgen brak in duizend stukken, die we telkens weer

probeerden te lijmen met tranen, zweet en metaalhoudend

bloed welke kleefde op onze uniformen en onze ziel.

 

De angst kreeg geen landingsplaats op je engelengezicht

maar het leefde wel in je kijkers die altijd verkenden naar

de sinaasappel horizon die af en toe een reusachtig net

geschilderd palet waar hier en daar bloedrode verfdruppels

in paniek een weg zochten in de loopgraven van de uren.

Je beeltenis was die van de jeugd en de guerrilla van morgen,

wij hielden van elkaar zonder woorden, vluchtige blikken

vertelden alles wat we nodig hadden naast de moed en de durf.

 

Die nacht was ik in een religieuze draaikolk dat ik de ochtend

niet meer zou halen, en ik voelde onze zielen van op afstand de

liefde bedrijven omdat de tijd het order gaf om het laatste offer

te omarmen, omdat de wereld niet alleen van mensen is, en onze

afgelegde eed verlengden wij naar elkaar toe, om ondanks de hel

onze eigen hemel nooit te vergeten, sommige dingen zijn sterker

dan afscheid nemen, zielen hebben trouwens nooit vaarwel willen

leren, in de kilte van dit leven, ligt de graduatie van de liefde.

Later aan het voetstuk van je grafsteen zou ik nooit capituleren.

Semper Fidelis!

 

A.I. Art: Thalmaray.

 

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *