In de breekbaarheid van een frêle kind stem lag de belofte van
het onvermijdelijke lot, de sleutel van de legende.
Een prinses in wording bezwoer de natuurelementen in
een bevriezende en dwingende, totale stilte.
Ogen die de zuurstof opslorpten uit de ijle lucht,
een houding die de aanwezigen intimideerden
door de magie van de onsterfelijke onschuld.
IJsnimph die de sneeuw over haar droeg als
een hermelijnen mantel van het noodlot.
Oude man die de belofte van de oude sagen heeft
zien groeien tot de ijskoningin die in haar het
vuur had van de eeuwige en onbezorgde lente.
Zijn haar is wit geworden als de sneeuw kristallen
die de voetsporen van de winter regentes vertalen in
woorden van pure liefde, de zelfopoffering
die valleien bedekt in een roes van verandering.
De man zag toe, het meisje was nu klaar
om zijn ongeschreven dromen om te zetten
in oneindige verhalen over de harmonieuze
berusting van de oneindige seizoenen.
