Exit

Exit

De dagen toen mensen engelen konden betalen met hun tranen is voorbij,

voor zij die het nog niet weten, mensen zijn moe en ergens in een oorlog

van volkeren kijkt een man naar de glinstering van de zon die weerspiegelt

in de dolk die net zijn lichaam doorboorde in de waanzin der laatste tijden.

 

De dagen rijgen zichzelf aan elkaar als een ritssluiting welke hapert door

de idiotie van wetten, liefde was de illusie die nu als een veel te lang

gedragen pleister langzaam zich losweekt van de zielen der mensen, in

iedere seconde sneuvelt er een kinderwens en zien vermoeide ouderen

de film van hun leven waarvoor ze deze betaalden met bloed en tranen.

 

De dagen dat je naast me ademde in het ochtendrood van de zon, zijn

voorbij en in de rouw van de realiteit, draag ik mijn leven en dromen

ten grave omdat je alleen in de deze wereld komt en alleen de inventaris

maakt van je dagen, in een video zie je, je eigen verhaal passeren als

een snelheidstrein: gezichten, namen, verhalen, geen tranen meer,

krediet is niet eeuwig, een mens ook niet als denkt hij eerst van wel.

Mors ultima ratio

 

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *