In het decor van een besneeuwd woud verscheen je met je zwarte
haren fladderend en een blik in je ogen die stervende kometen kon vangen.
In de souplesse van hemelse schoonheid gaf je een telepathisch bevel
waarop honderden monarchvlinders je prachtige lichaam omhulden om
te dienen als je trouwkleed omdat de aarde smeekte om een koningin.
Op je ranke naakte schouders ruste de ademhaling van de oude verhalen
en langzaam bewoog je naar je troon met je twee luipaarden die hun rol
opnamen als schildwachten, in de zetel der macht werd je de legende
die reeds verscholen zat in je hart toen je nog een onschuldig kind was.
Op de geluiden van uiteenspattende ijskristallen beval je de zon om te
schijnen omdat liefde geen invasie is maar een annexatie van de ultieme
wens die ooit werd geschreven in de schaduw van een haardvuur en onder
de zilveren zegen van de maanstralen die je naam schreven in het zand
telkens een golf de oevers van de hoop verzegelden met een hartstochtelijke kus.
Op de troon van mijn gedachten zal ik altijd de hartstochten leiden naar
het beloofde hart omdat emoties het schild dragen der onschuld in de
passie van je ogen, herbeleef ik je telkens weer, in het aroma van je haar
en de frisheid van gedachten die je in je droeg en met me deelde.
Alle sprookjes zijn echt op het versleten schaakspel van de liefde.
