Hertogin van mijn gedachten
en de dag sluimert weg in
de angst van de nakende avondval.
Passagierster op de wegen van mijn dromen,
vertrek je terug naar je wereldhoekje,
een illuster koninkrijk,
voor mij onbekend.
De zon sterft weer in de koelte van de oceaan,
weer een dag die verloren gaat,
zonder dat onze zielen versmolten
in het elixir van de zomer.
Slaap wel, mooie dame,
slechts de helderste ster
is waardig jouw licht te
dupliceren in een donkere
nacht die zo goed op mijn leven lijkt.
