Je naam

Je naam gedragen door een magische bries is nog de steeds de kracht

die de windmolens van mijn hart doen draaien in de synchronisatie

van mijn hartslag welke nog altijd klopt voor het aanblik van je zwoele ogen

die de innerlijke poriën stormen in me konden opwekken bij het

verschijnen van je sensuele gedoseerde glimlach die alles verborg

voor de buitenwereld maar mijn hart hints gaf naar de dieptes van je ziel.

Je naam is de enige lokroep die me laat ontwaken tussen de perkamenten

met verhalen van verslagen ridders op het slagveld van de liefde, de banier

onder dewelke ik me wil scharen is nog steeds je hypnotiserende ogen die

me nooit hebben losgelaten als extatische boeien die mijn ziel vasthouden

In de donjon van mijn verhaal, de herinneringen aan jou strelen mijn

ontastbare tranen weg die niet vloeien uit mijn ogenhoeken maar kristalliseren

op het litteken van mijn gedachten omdat gisteren gestorven is, ben ik koning

zonder land, verbannen in het gemis van je kussen en de aanrakingen van je hart.

Je naam is de rilling die ik voel langs mijn ruggengraat in de momenten dat ik de

atol ben in een zee van mensen, de aanraking van je haren zijn de korenvelden

waar ik mijn verhaal oogst in het gemis van je land lichaam en de préséance van

je persoon die naast me wandelde als mijn schaduw, een schaduw kan maar eenmaal

sterven, maar elke seconde is er de pijn van het heengaan over de gouden regenboog

in het firmament van de kosmos zoek ik je naam om er ooit te vertoeven als een

verhaal dat gedoemd is om nooit te sterven tegen de achtergrond van je gezicht.

Sincerus amor semper permanet.