Het zou verboden moeten zijn hoe je ogen me heerlijk dissecteren
tot op het bot van mijn ziel op zoek naar mijn hartsleutel.
Je blik streelt mijn gezicht als warme Griekse honing welke mijn
contouren afdruipt in absolute extase wanneer mijn poriën zich
een voor een overgeven aan die warme caleidoscope kleuren.
In een braille moment bewandel je mijn denken en voelen,
feilloos en behendig fijn zoals je vingers die zich uitnodigend
uitstrekken naar mijn schouder als de zee die vrijt met de oceaan.
Het zou verboden moeten zijn hoe je stem mij telkens weer bedwelmd
in absynthe beloftes van hoop en toekomst als klimop lianen die mijn
hart voor altijd aan je binden, in een ultieme reflex welke balanceert
op een touw van zelfbehoud en zelfdestructie, heerlijk illegaal gevaar
welke een alliantie aangaat met iedere zuchtende hoop op geluk.
Je aanraking neem mijn ademhaling over en synchroniseert op jouw
hartslag, je kruipt onder mijn huid als een gewenste indringer die
ondoordacht de vertrekken blijft verkennen van mijn aard en wezen.
Het zou verboden moeten worden je lief te hebben, mag je laatste
berekende misdaad het stelen van mijn kwetsbaar hart zijn.
Foto: Pixabay rechtenvrij.
