Sambrema

Sambrema

In confetti gedachten puzzel ik je beeltenis terug in elkaar omdat

het eeuwen lijkt dat ik je gezicht kon strelen in een roestige morgen

en ik in je kus de energie kon vinden om de dag door te komen

met een masker op, omdat niets belangrijker was dan ’s avonds

naar je toekomen, als een dronken vuurvliegje op zoek naar de

haard in het woud der stilte, gemis is een als een verkoudheid

onaangekondigd en resistent tegen de onzin der mensen.

 

In emoties die door mijn vingers glippen als de zandkorrels

waarop we eens de branding van de oceaan afliepen op een

ander continent, een wereld waar ik de asielzoeker was van je

hart en jij de gids die het verleden en het heden zo handig

aan elkaar kon breien met woorden en je glimlach welke

alles onvermoeid kon overstijgen, vreemd dat je aanwezigheid

toen meer dan voldoende was, en nu voel ik mij  als een imker

in een dolgedraaide bijenkorf waar er nooit nectar genoeg lijkt.

 

In de nacht dwalen mijn gedachten ver uit mijn lichaam en

glippen ze speels en schattig zoals je helende ogen waren,

weg in het verleden omdat het toen eenvoudiger was.

Terwijl ik in mijn slaap je parfum inhaleer en je kussen me

bedwelmen, voelt het aan als een lekkernij waar er geen

eind lijkt aan te komen, ook al weet ik niet hoe je vannacht

slaapt en waar, je bent er, en ook weer niet, en ik hou

van je en ook weer wel, desondanks alles…Slaapwel.

 

 

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *