Thana

Je lippen dronken de duisternis van de nacht op in een

kristallen glas die de schittering van je ogen tevergeefs

probeerde te imiteren en in de kracht van de zwarte

uren, streelde je tong je lippen in de uitdaging van

een speels roofdier, haar grenzen afbakende en in

gedachten een manifest neer te pennen van een liefde

welke nooit kon sterven, tot later stond niet in

je lexicon, voor altijd was het enigste hoofdstuk.

Je handen streelden het litteken op mijn gezicht

als een onderdanige lik van een zwarte panter

die haar gezel kiest tot de laatste ster uitdooft

op het ritme van het woud, je menselijkheid werd

een heerlijke symbiose tussen overleven en liefhebben.

Zielen vinden elkaar enkel in de nacht omdat de donkere

zijde van de zandloper het geheim kent van de kosmos.

Foto: rechtenvrij Pixabay.