Schemer zonnestralen werden gebroken op de speelsheid van je wapperende haren
en je ogen weerkaatsten een glansheid verborgen in de vochtigheid van
je pupillen, onze blikken vonden elkaar op het kruispunt van verlangen en
schuchterheid, een fluïde moment van magie en gespeelde verlegenheid.
Op het kantelmoment van de dag waar de avond zichzelf onzichtbaar maakt
voor de nacht die ontwaakt uit een rustcyclus, zoals elke hartklopping
een stilte tot gevolg heeft om dan weer te verschijnen in alle kracht.
In de geboorte van dit moment vielen plotseling alle puzzelstukken op
zijn plaats, en dwarrelde je naam zich rond mijn hart als een satijnen
sjaal die me nooit meer zou loslaten, in de taal van je irissen zag ik
plotseling een morgen waar ik nooit had kunnen van dromen,
onuitgesproken zinnen wisselden door van jouw lippen naar de mijne
te springen, en mijn gedachten versmolten met jouw verlangens tot
een prachtige elixir, waaruit ik voor altijd mijn dorst naar geluk kon
lessen, als een eenzame wolf die eindelijk zijn terrein kan afbakenen.
Die ene minuut was een verzameling van een universum van verhalen en
personen die elkaar steeds terugvonden in de doolhof der eeuwen, de oneindige
zoektocht naar de sleutel waar iedereen naar zoekt maar weinigen vinden.
Je gezicht was de veilige haven, de smeltkroes van nostalgie en toekomst,
de uitkomst van alle vraagtekens, in dit zuurstofmoment nam ik je tot vrouw
en in de eerste kus lag de toekomst die zich had verborgen in je oogschaduw.
Dit moment was de delicatesse van de liefde die nooit meer zou verdwijnen.
Amor Aeternus.
