Je was aanwezig in mij gezichtsveld vandaag en je stralende
glimlach was de vaandel die revoluties deed ontbranden in
de meest tirannieke en desolate gebieden van mijn karakter.
Tussen de lianen van mijn jungle geheugen was je in staat
om honderden gezichten en namen eventjes uit te wissen terwijl
op mijn zintuigen drumgeroffel uit de zwartste rimboe
mij hypnotiseerde omdat de magie van je verschijning
de room was op mijn geweten en als een erotisch karamel
zich vastkleefde op mijn ontdekkersziel in stille meedogenloosheid.
Jij was als een reusachtige nevelen hand die de vissersloepen
beschermde in mijn zware kardinale storm die hartstocht heet.
In de nobele gratie van je eenvoud voelde ik een bedwelming
die eindelijk een weg vrijgaf naar mijn geestelijke rust, en terwijl
mijn ademhaling zich synchroniseerde op de magie van je hartslag
keek ik je bewonderend aan omdat je fluorescerend was op de
donkere hoeken van mijn ziel en frisser was dan de golven
van herinneringen die zich elke nacht ter pletter gooiden in
de oeverbank van onrustige nachten en versplinteren op de golfbrekers
van spijt om aan te spoelen op mijn geest als voorzichtige hoop.
Foto: pxhere.com – rechten vrij.
