Cassandra

Cassandra

De woestijnwind schuurde langs je ongerepte huid en je haren

leken vleugels uit te slaan in de agonie van de stervende vuurbol

aan de horizon  die weigerachtig afscheid van je schoonheid nam.

In de sensualiteit van je stem beefde de verbrande grond nog eenmaal

onder je voeten in een seismische omhelzing omdat niet elke dag

een engel uit de hemel haar vleugels kwam verschroeien in de zon.

 

Niemand wist van waar je kwam, je blik was het enigma van duizenden

zuchten en je lichaam de uitdaging der mensheid, het kindvrouwtje met

de kennis der kosmos op haar schouders en het medeleven van het begin

der tijden, in je ogen lag de destructie van de apathie en je lichaamstaal

was er een van oneindigheid omdat je de gids was van de verloren zielen,

zij die de genetische code hadden begrepen van de ultieme vraag.

 

In de solitude van je wilskracht lag de balseming van de wereld rondom

je omdat sommigen dingen niet triviaal zijn wanneer harten spreken

in een doofstomme mensen wereld, je missie lag op je lippen, je wapens

in je blik en de boodschap schreef je kinetisch met je eens gebroken hart.

Gemandateerd door de codex der engelen zocht je nog eenmaal naar

de verloren kinderen van een wereld waar tijd bevroren werd door je blik.

 

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *