Tussen de nicotinemist en de geur van gebrande koffie door verscheen
je in de zwarte pak zodat je moeilijk te onderscheiden viel in de nocturne
schaduwen van Singapore, waar het oosten het westen kon verleiden met
beloftes en halve waarheden, en de straten zich kronkelend voortsleepten
in de grauwheid van de nacht, terwijl je kledij een gigantische sluier was
die niet alleen het licht kon vermijden, maar ook je sensuele geheimen
iet prijsgaf, in een bijna alcoholische dorst naar avontuur en erotiek.
Tussen de opzwepende muziek was je de magneet waarop mijn blik viel
en mij hart reageerde als een oerinstinct, niets was zo aantrekkelijk
dan een donker geheim, op een zwarte roos ziet men de doornen niet
in de slaapuren van de exotische nacht, het prikken aan de roos is
magisch fascinerend wanneer het arterieel bloed weerkaatst door
de zilveren magie van het maanlicht, je vingers proefden van de
bloeddruppel die leek te stollen onder je hypnotische oplichtende blik.
Tussen je kussen door, was het onnodig om zuurstof naar mijn hersenen
te leiden, de aanwezige warmte van je lichaam was de ultieme nacht maar
ook de belofte van de zonsopgang die eraan zou komen met een eed die
niet zou worden gebroken door de mensenuren die zich verminkten in de
stedelijke dagen en nutteloos verzet boden aan de meesterlijke tijd.
In de duisternis, zag ik samen met jou het licht, heimelijk verborgen in ons
partizanenverhaal om zich in te graven in onze diepe loopgraven zielen.
De nacht was enkel gevaarlijk om onszelf te verliezen…zwart is passie.
Foto: Goodfon.com
