De Talisman

De Talisman

In de sublimatie van je ogen kwamen de oevers van de Yangtze rivier

bloot te liggen in een bijna onzichtbaar gebaar, de elektrische lading die

langs mijn vingertoppen gleden over je ranke lichaam als een zijden sjaal

die onvermoeibaar viel en schaamteloos tot rust kwam op je enkels.

In het zuchtende moment van de te lang uitgestelde omhelzing

lag de honing van het geduld, maar ook de bliksemschichten die

duelleerden over de glans in je bruine halfdicht geknepen ogen.

 

In de doopvont van ons gevoel, begreep ik voor het eerst dat het hart

weet wat het wilt, over alle tradities en grenzen heen, zelfs die van de tijd.

Sommigen zaken zijn neergeschreven in de sterren omdat de logica een

stap opzij zet wanneer het magische ritme van de hartdrum overneemt

in een intimiderende zachte dwang die de zilte smaak heeft van

duizenden elfentranen en de zoete smaak van kussen onder de eed

van de duizenden treurwilgen en de belofte der eeuwen.

 

Heb nooit geweten dat je herinnering de talisman zou zijn die mijn

dromen levend houdt, en mijn pijn heelt in donkere nachten.

Omdat het hart zich niet laat dicteren, is dit verhaal onvergelijkbaar.

Je diamanten ogen tijdens de eerste aanraking schijnen nu nog op

mijn gedeukte ziel en op het strand, dwaal ik nu nog rond in nostalgisch

hunkerend naar de aanraking die onze namen schreef in de grote codex

van emoties die niet kunnen worden gemeten met woorden.

 

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *