De mythes van donker Afrika vloeien nog in je bloedstroom en in je
stralende ogen ligt de ongereptheid van de jungle en ervaar je nog beelden
van een ver verleden op het ritme van de drums die elke dag opnieuw
de zon dagvaarden om te verschijnen als de vuurbol aan de horizon.
je kroezelhaar lacht me aan en in je mahonie ogen verdrink ik telkens
weer in een bad van gelukzaligheid omdat liefde geen kleur kent.
Elke indruk van de dag neem je in je op als een ritme waarop je sensueel
huppelt doorheen de straten van een caleidoscoop wereld waar goed en
kwaad niet meer zijn afgetekend maar verscholen in de graffiti van de
straten en het cynisme dat opborrelt in de geesten van de mensen
als een gifslang die zich een liaan waant in de betonnen grijze jungle.
In ons zwart-wit verhaal ben je de schaduw op mijn witte satijnen lakens,
de gids met parelwitte tanden en zachte handen die me doorheen de
verwarring van het leven loodst als een tijdelijk verdwaalde engel die
mijn liefde op de kaart zet, terwijl je lichaam mijn kompas is die me
laat reizen van ontdekking naar ontdekking, je slaagt erin om de
tranen van het verleden te laten verdampen tot een onsterfelijke hoop.
Dit hoofdstuk van mijn leven schrijf ik vanaf nu op in een ebbenhouten lied.
Foto: Unsplash rechtenvrij.
