Heimwee

Heimwee

De blauw zilveren mist dampen die je tegemoet treden in de prelude

van de morgen is mijn ademhaling over de nevelgrens, omdat ik over je

waak in het rijk van de Nephilim daar mijn leven een ongepubliceerd boek

was waarin je de hoofdrol vertolkte in de mysteries van de letter oever.

Toen ik heenging was mijn paspoort naar de volgende ascentie je naam

op mijn lippen, je liefde mijn bagage en mijn geweten de erfenis van de spijt.

 

Nu ik eindelijk in de mysteries van de tijd ben onderwezen, is ons verhaal

een zoete likeur van heimwee die op mijn ziel kleeft als een pleister van

eeuwig gemis, onzichtbaar als een dubbele schaduw waak ik over je omdat

je dat zou vinden wat je gelukkig maakt, hoewel je me niet kan zien noch voelen,

streel ik nog elke avond je haren en fluister ik je toe in de seconden beslissingen

van de rest van je leven, eens zal ik je opwachten, verdwenen en half vergeten

laat ik je niet los, omdat zelfs Lucifer heimwee heeft naar de hemel, ik hou van je.

 

1 comment

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *