Kerensa

Kerensa

In de duistere kracht van je ogen lag het geheim der begin der tijden,

hoe je bewoog was de verkenning naar de labyrint weg naar mijn hart

eenvoudig als je te zien ademhalen, streek je neer op mijn ziel om het

je thuis te maken met cementen kussen en gewelfde woorden die mijn

verhaal zouden ondersteunen , in de grootsheid van een mensenleven.

 

In je aanraking lag de magie die ruïnes uit een ver verleden naar de

oppervlakte dwong om ze zorgvuldig af te breken en te recycleren

in het liefdesspel die onze zielen liet dansen in het auditorium van

ons geweten en de adoptie van onze ontluikende jeugdige onschuld.

In de hallucinatie van het fonteinenspel waarin je woorden tergend traag

verdampten in de dauwdruppels op mijn ziel, die me wakker hielden, zag

ik de verhalen die door het conclaaf der wijzen legitimiteit kregen onder

de boog van de raven in het menhir altaar in het versteende woud.

 

In je ooghoek zag ik sagen geboren worden in de weerkaatsing van

het benevelende maanlicht terwijl de standbeelden langzaam tot leven

kwamen in de integratie van de ziel en de kronieken van de eeuwige tijd.

Terwijl ik vergat te ademen toen ik je sensualiteit tot me nam als een

gulzige dronkaard, kuste je mijn zorgen weg in de roestige nacht en

ik werd in je verhaal gezogen, zoals je, je neervlijde op de sofa van mijn bestaan.

 

Foto: Pixabay/rechtenvrij.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *