Bij de ontzetting van het eiland liefde werd je geboren uit de ontzilte
tranen der elfen in de laatste oester die zijn geheim beschermde tegen
de mondaine algen die de blauwe oceaan probeerden te veroveren.
Vandaag ben je de zucht van de laatste hoop, de amazone die de
honderd verhalen draagt op haar ranke schouders en die met
goddelijke elegantie zich voortbeweegt op het ritme van eenzame
harten, ieder van je uitgesproken fluisterwoorden zijn schipbreukelingen
in de atol van mijn leven en de lagunes van mijn oceaandiepe verlangens.
Bij het vallen van de nacht ben je het licht van de dwazen die nooit het dromen
hebben opgegeven in een in de haast vergeten mythe dat het hart de troon
is voor koninginnen en ridders en draken eerbiedig het hoofd buigen bij
de ascentie van de laatste beloftes, omdat gevoelens niet ijdel zijn in de
schaduwen van de oude tijden, toen de rassen neven waren van elkaar en
het bloed de band was die mensen kon scheppen in de schaduw van hun ziel.
Jij zal steeds mijn erfprinses zijn die de adem van morgen blijft inhouden tot
de zon en de maan hun huwelijk herbevestigen op de horizon van de hoop.
Je schoonheid is de préséance van de kosmos in de wandelstraten van de
mensen en de stegen van het bedrog en de haat die de riolen vullen van
de onderwereld, duivels beven bij je aanblik omdat het instinct weet dat jij
licht bent, en er nooit een lach uit de oester wordt gelaten zonder het losgeld
van tranen, in de monotonie van de mens ben je dat wat niet is te verklaren,
de jonkvrouw van de zilveren maan in de antecedent van de schorpioen.
Leyenda schaduwprinses van mijn hart, je bestaat niet maar ik hou van jou.
Foto: Wallpaper Flare – rechtenvrij.
