Terwijl elke hartslag veranderd in een regendruppel die tikt tegen
het benevelede raam van mijn ziel, kijk ik bewonderend naar je
zoals een pasgeborene de wereld proeft in de magie van het leven.
Een aanraking is genoeg om mijn zintuigen te laten revolteren in de
revolutie van mij hart en de sensaties die je parfum oproept wanneer
je zachtjes tegen me aanschuift als een golf die het strand traag kust
op het exotisch smaakpalet van je verschijning, de vrouw die zowel
zoetzuur smaakt als de zeemzoete nectar van je lippen die de bloesems
zijn die zich bewegen in de loopgraven van mijn zuchten en verlangens.
Terwijl ieder woord die een sprong maakt in het diepe van je stem
neerkomt op de geheugenbanken van mijn ogen en de drums van mijn
gehoor , beef ik in ultieme sensatie omdat je woorden kristallen breken
maar ook de hechtingen zijn van mijn gehavend eenzaam verleden.
Verpleegster van mijn dromen en behoedster van de waterval tranen
ben je de psychedelische godin die de speren kan tegenhouden van de
mensenzee in dewelke ik bang ben om te verdrinken in de ironie van de
apathische storm op zoek naar de laatste atol, mijn geestelijk hermitage
waarin jij heerst als het pronkstuk van de kroonjuwelen van de liefde.
Terwijl jij er bent, leef ik echt….
Foto: pixabay rechtenvrij.
