Yasmina

Yasmina

De nacht beefde het zwart weg van de horizon omdat elke stap die

je behoedzaam plaatste een dans was van de donkere zwaan die het licht

zocht in de ooghoeken van mensen,  je haar bleef in vorm dankzij kometenstof

der hemelen en je stem was de klaroen die onzichtbare krachten voorbereide

op de strijd der zielen in de desolate haven van gestrande dromen en gekaapte

levens, in de schoonheid van je verschijning was je het licht in de duisternis.

 

De hemel bombardeerde ons met tranen die leken op ivoren rijstkorrels die

heel langzaam een jasmijnen patroon aftekenden aan onze voeten en we

bleven elkaar aankijken in oorverdovende stilte omdat woorden niet opstegen

in de nattigheid van het moment, de geloftes werden uitgewisseld door onze

ogen die de ambassadeurs waren van onze zielen en zich verenigden met

geloofsbrieven die de geschreven waren in bloed en pijn, omdat gewonde

zielen troost zoeken dicht bij elkaar, tot de nacht van de innerlijke feniks

levens overneemt in de schaduwen van de piramiden van onze geheugens.

 

De nacht was het kantelmoment van ons verhaal omdat een einde nooit kan

eindigen, die nacht begrepen we dat er eens een moment zou komen waarin

we onze passie zouden gevangen terugvinden in een aangespoelde

fles op het strand van onze verzuchtingen, en we onze kussen voor altijd zouden

voelen in de kilte van de mensenwereld omdat sommige ontmoetingen de

hartslagen zijn die profetieën de kracht geven van de kosmische eeuwigheid.

 

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *