De letters die je uitspreekt ademen zoals hyrogliëfen die
opstijgen naar de oppervlakte van mijn huid om te verdampen
op de oevers van je vuurrode lippen, veilige stranden waar
ik kan landen met de schipbreukelingen van mijn hart.
De blik die je me toewerpt is de herhaling van je naam als
een torenvalk die cirkelt boven de vaandel van mijn ziel.
Je aanwezigheid is de vuurtoren die me blijft leiden naar de
Chi die opbruist uit de dieptes van mijn lichaam bij iedere
aanraking van je satijnen huid die aan me kleeft als jasmijnen
parfum op de rijstkorrels van mijn leven, ontelbaar en ondeelbaar,
als het gevoel die ons blijft verbinden tot in het mysterie van de tijd.
Jij bent eeuwigheid en ik de sleutelhouder van je smachten en
nachten in de uren waarin de nachten koud worden en de wonden
opengaan terwijl mijn lichaam beeft oncontroleerbaar blijft beven
door je hemelse aanraking die de ontlading is van het mysterie
die wij ons eigen maken in de extase van een wier gerookte droom.
De letters die je uitspreekt zijn de gondels die mijn driften bevaren
in gevaarlijke wateren die enkel tot rust komen op bevel van je
stem als een sirene die mijn innerlijke energie drinkt en er zelf door groeit.
De letters die je uitspreekt zijn mijn water en zuurstof, voor altijd.
