Witte Roos
Met het ijzig bruuske sluiten van je ogen zijn de sterren opgegaan in de zwarte schaduw. In de laatste kus heb ik de amandel bittere smaak van de onherstelbare dood geproefd. De blik in je ogen was er één…
Read more
poëzie
De sneeuw vorstin
In de breekbaarheid van een frêle kind stem lag de belofte van het onvermijdelijke lot, de sleutel van de legende. Een prinses in wording bezwoer de natuurelementen in een bevriezende en dwingende, totale stilte. Ogen die de zuurstof opslorpten…
Read more
Kimono handen
Met kimono handen heb ik de zijden stilte aan elkaar geweven tot een web van glazen herinneringen. In het satijn zuchten van de perkamenten leegheid heb ik je stem kunnen horen als krassen van een ganzenveer in het manuscript…
Read more
Smaak van de avondkus
Met de smaak van een avondkus en de schaduw die fluisterend uit mijn geleefd gezicht kruipt, hoor ik de afgebroken stemmen in de kilte van het zeewater. Ik kan nog voelen hoe mijn vingers zonet een handschoen vormde…
Read more
Krachtige zuurstof
In de ontmoeting van het land lichaam, zijn we de nacht tegemoet gegaan als weeskinderen van de storm. Omdat de aanraking van je huid even mooi is als het slijpen van de zuiverste edelsteen is de tijd nu vervallen tot…
Read more